Wzorzec rasy
Seter angielski » Wzorzec rasy
SETER ANIELSKI (English Setter)
Kraj pochodzenia:
Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 28.07.2009
Użytkowość: pies wystawiający.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły. Sekcja 2 - Wyżły brytyjskie. Seter.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies średniego wzrostu, o ładnie zarysowanej sylwetce, eleganckim
wyglądzie i ruchach.
ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Bardzo aktywny, o dużej pasji łowieckiej. Nadzwyczaj przyjacielski i łagodnie usposobiony.
GŁOWA:
Noszona wysoko, długa i stosunkowo sucha.
Mózgoczaszka:
Czaszka: owalnie sklepiona między uszami, pojemna, guz potyliczny
dobrze zaznaczony.
Stop: wyraźny.
Trzewioczaszka: Nos: koloru czarnego lub wątrobianego, stosownie do barwy szaty. Nozdrza szerokie.
Kufa: umiarkowanie głęboka i dość tępo zakończona. Jej długość od stopu do czubka nosa powinna być równa długości czaszki od guza potylicznego do oczu.
Wargi: niezbyt obwisłe.
Szczęki/uzębienie:
szczęki mocne, prawie jednakowej długości, o idealnym, regularnym i kompletnym zgryzie nożycowym, tj. siekacze górne powinny ściśle pokrywać
siekacze dolne. Zęby osadzone prostopadle do szczęk. Pożądane kompletne uzębienie.
Oczy:
lśniące, o łagodnym i wyrazistym spojrzeniu. Koloru od ciemnoorzechowego do ciemnobrązowego, im ciemniejsze tym lepiej. Jaśniejsze oczy dopuszczalne jedynie u osobników o umaszczeniu liver belton. W kształcie owalne, nie są
wyłupiaste.
Uszy:
umiarkowanej długości, nisko osadzone, zwisające wdzięczną fałdą ściśle przy policzkach. Końce uszu aksamitne, część górna pokryta delikatnym, jedwabistym włosem.
SZYJA:
Raczej długa, dobrze umięśniona i sucha,
łagodnie wygięta w karku, o eleganckim zarysie, bez zwisającego podgardla. Po
łączenie z głową powinno być wyraźnie zarysowane.
TUŁÓW:
Umiarkowanej długości.
Grzbiet: krótki i poziomy.
Lędźwie: szerokie, lekko wysklepione, mocne i dobrze umięśnione.
Klatka piersiowa: o dobrym przedpiersiu, odpowiednio głęboka i szeroka między
łopatkami. Żebra dobrze wysklepione, ostatnie zachodzące daleko ku tyłowi.
Ogon: osadzony prawie na poziomie linii grzbietu, umiarkowanej długości, nie sięgający poniżej stawu skokowego, ani zadarty w górę, ani węzłowato zakręcony. Powinien być lekko wygięty lub szablasty, lecz bez tendencji do zakręcenia ku górze. Włosy na ogonie zwisają w długich, powiewnych kosmykach. Pióro zaczyna się nieco poniżej nasady ogona i wydłuża ku jego
środkowi, a następnie skraca w kierunku końca. Włos długi, lśniący, miękki i jedwabisty, falisty, lecz nie kędzierzawy. Ogon noszony żywo, w poziomie, nie wyżej linii grzbietu.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Łopatki: długie i ustawione skośnie ku tyłowi.
Łokcie: nisko osadzone, przylegające do tułowia.
Przedramiona: proste, dobrze umięśnione, z zaokrągloną kością
Śródręcza: krótkie, mocne, o okrągłej kości.
Łapy: o mocnych opuszkach, zwarte, ze ściśle przylegającymi, dobrze wysklepionymi palcami, dobrze chronionymi przez obfity włos pomiędzy nimi.
Kończyny tylne: długie od biodra do stawu skokowego, dobrze umięśnione wraz z podudziem.
Uda: długie.
Stawy kolanowe: dobrze kątowane.
Stawy skokowe: nisko opuszczone, ustawione prostopadle, nie zwrócone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Łapy:
o mocnych opuszkach, zwarte, ze ściśle przylegającymi, dobrze wysklepionymi palcami, dobrze chronionymi przez obfity włos pomiędzy nimi.
CHODY:
Swobodne i wdzięczne, sugerujące szybkość i wytrzymałość
Swobodna praca stawu skokowego, wskazująca na silną akcję kończyn tylnych.
Stawy: biodrowy, kolanowy i skokowy, oglądane z tyłu tworzą jedną linię
Głowa noszona w sposób naturalny wysoko.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: z tyłu głowy, na wysokości uszu, lekko falisty, lecz nie kędzierzawy, długi i falisty, podobnie jak reszta szaty. Obfite frędzle na przednich i tylnych nogach sięgające do łap.
Umaszczenie: czarno-białe (blue belton), pomarańczowo – białe (orangebelton), cytrynowo-białe (lemon-belton), wątrobiano-białe (liverbelton) lub tricolor, tzn. blue belton z podpalaniem lub liver-belton z podpalaniem. Preferowane są
osobniki bez dużych barwnych łat na ciele, ale drobno cętkowane.
Uwaga Komisji Standardów: „belton” jest zwyczajowym terminem opisującym charakterystyczne cętkowanie szaty setera angielskiego.
Belton jest wsią w Northumberlad, a termin ten został rozpowszechniony dzięki książce o seterach angielskich autorstwa Edwarda Laveracka, który użył go tam po raz pierwszy. Hodowca ten miał przemożny wpływ na obecny wygląd rasy.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 65 - 68 cm
suki: 61 - 65 cm
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane, jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność
i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której był
przeznaczony.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
· Agresja lub wyraźna lękliwość
· Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być
dyskwalifikowane.
N.B. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie.